Max en Eveline op weg

Tash Rabat (KG), 18 juli 2010

Ondanks dat we weer lekker in ons eigen bedje lagen en Max eindelijk zijn benen weer eens kon strekken, het pikke donker was en het heel stil was, op de waakzame actviteiten van de honden na dan, konden we beide niet goed slapen. We konden echter lekker lang blijven liggen, want vandaag hoeven we niks. Alleen een beetje de auto ordenen en ons mentaal voorbereiden op China. Toen we heel relaxed aan ons ontbijt zaten kwam er een Belgische toerist aan lopen en met hem hebben we uitgebreid over onze reis gepraat aangezien hij volgend jaar samen met zijn broer een vergelijkbare reis gaat maken. Twee van de lokale honden (moeder en dochter) zijn inmiddels onze waakhonden geworden en zijn dan ook de hele dag bij ons gebleven. Verder was het vandaag minder warm en heeft het zelfs even geregend en geonweerd. Gelukkig niet lang, want wij kunnen natuurlijk alleen in de auto of tent schuilen. Het was daardoor wel een stuk rustiger met lokale dagjesmensen, waardoor wij een heerlijk rustig dagje hebben gehad. Tot nu dan, net nu we bijna naar bed willen gaan, zijn er drie 4x4 Lada’s met familie’s gearriveerd en beginnen met het opbouwen van een tent en een kampvuur. Benieuwd hoe rustig dat blijft, want een groot deel van de bevolking heeft wel één probleem...  nl. het Vodkaprobleem.
Wij hebben enorm genoten van Kirgizie en weten bijna wel zeker dat we hier gaan terugkomen en contact houden met het weeshuis. Het is vooral een echte aanrader voor natuurliefhebbers! Zoals Urmat zou zeggen in Zwitserland zie je overal mensen met stokken in de bergen, in plaats van de dieren en ligt er overal asfalt tot aan elk bergrestaurant. Hier kan je in alle rust van de natuur genieten en veel dieren zien,of zoals de Belg ons vanochtend vertelde zonder skiliften kan je hier ook fantastisch skieen!  
We kijken nu toch ook wel uit naar China: een nieuwe uitdaging, met gids,waar we vermoedelijk nog zoveel moois gaan zien en waar mijn broer met vrienden ons vanaf Xi’an komt vergezellen. Maar nu eerst op tijd naar bed en morgen vroeg uit de daktent voor een hele bijzonder grensovergang: de Torugart Pass op 3760 meter!

Tash Rabat (KG), 17 juli 2010
Etappe 49, 117 km N 40˚49.354 O 75˚17.341, Hoogte 3114m

We hebben de bewoonde wereld verlaten. Nou ja, de steden dan, die hebben we achter ons gelaten. Mensen hebben we nog genoeg gezien. Onze laatste stop in Kirgizie is Tash Rabat een oude Caravansarai van de Zijderoute, dus heel toepasselijk om op deze plek twee dagen te blijven. En toen wisten we nog niet eens hoe mooi we zouden komen te staan: met onze daktent tussen de Karavanserai en de yurts en een hele beestenboel. De weg er naar toe was adembenemend. Leuk was het om al die schapenkuddes en koeien en paarden op de weg tegen te komen, naast de grote Chineese trucks. Het uitzicht op het Tien Shan gebergte met haar sneeuwtoppen van meer dan 4000 meter was echt schitterend. Verder was het erg bezonder om op een gravelweg te rijden door ‘niemandsland’. Onderweg hebben we nog een familie kunnen helpen, die zonder diesel was komen te staan. En laten wij hun nou net in Tash Rabat weer treffen, dus werden we uiteraard direct bij hun uitgenodigd. Voor ons een mooie gelegenheid om van onze souvenirs af te komen en voor hun om hun paardenmelk, schaap, watermeloen en thee met verse aardbeien met ons te delen. Er zijn momenteel zeer weinig toeristen in Kirgizie, dus zo stonden wij als enige buitenlanders op een toeristische plek tussen de locals die bij de Caravanserai kwamen picknicken. We kwamen niet aan koken toe, ons werd van alle kanten van alles toegestopt en iedereen wilde (uiteraard) met ons op de foto. Twee Engelsen die toevallig voorbij kwamen, vonden het een interessant schouwspel om te zien en wij werden er aardig geroutineerd in: Eerst ik en dan Max met hun op de foto, voor onze Laro, naast onze Laro achter de Laro met daktent en dan adressen noteren...  want idereen wil ook nog zijn of haar foto toegestuurd krijgen. Hoe gaan we dat allemaal voor mekaar krijgen. Dat ondertussen de zon verdwenen was en wij in ons campingkloffie erbij liepen, dat boeiden hun niet. Wie of wat was nou hier de attractie...?

Naryn (KG), 16 juli 2010
Etappe 48, 135 km N 41˚25.536 O 76˚01.365, hoogte 2102 m

Urmat, de zoon van Mairam, was inmiddels thuisgekomen vanuit Bishkek en met hem hebben we veel gesproken over Kirgizie, Europa enz. Om het Sheperd Life programma in Kochkor op te kunnen zetten is hij naar Zwitserland geweest en zijn moeder heeft al meerdere reizen gemaakt voor exposities en om prijzen in ontvangst te nemen voor haar Shyrdaks (viltenkleden. Wij wilden er natuurlijk ook wel één van deze beroemde dame voordat we onze reis weer gingen voorzetten richting Naryn. Ook vandaag hebben we weer genoten van het berglandschap om ons heen; de groene heuvels, de sneeuwtoppen, de yurts en nu ook zeer oude ‘mobile homes’ onderweg. 3030 meter was de hoogste pas vandaag en toen we even later moesten stoppen om een vogel (!) uit onze gril ter verwijderen, werden we ingehaald door twee Belgen op de fiets! In de namiddag kwamen we deze twee zussen weer tegen in Naryn en nu met hun twee vrienden. Waar kennen we die toch van? Ja, van de Kazachstaanse ambassade in Tashkent! Wederom hebben zij te maken met visumperikelen en moeten op en neer naar Bishkek voor verlenging, omdat de consul in Naryn op vakantie is! Gelukkig hebben we ze een klein beetje kunnen helpen door ze mee te nemen naar onze guesthouse, waar ze hun fietsen kunnen laten staan als zijzelf met de bus op en neer gaan. In Naryn is verder niet veel te beleven. Er is één lange straat langs een rivier en er zijn wat winkeltjes en twee café’s. We blijven één nacht en dan naar onze laatste stop voor de Torugart Pass!

Kochkor <> Kol Ukok (KG), 14 en 15 juli 2010
N 42˚03.955 O 75˚56.126, Hoogte 3155 m

Eindelijk het echte Kirgizie kunnen ervaren en dat nog wel te paard! Onder begeleiding van een locale gids zijn we te paard naar 3155 meter gestegen, waar we bij het gastvrije herdersgezin in een yurt hebben overnacht aan een prachtig bergmeer met besneeuwde bergtoppen en schapen, paarden, koeien en honden om ons heen!