Max en Eveline op weg

Dunhuang (CHN), 29 juli 2010
Etappe 56, 428 km N 40˚07.259 O 94˚39.641, Hoogte 1152m

  Vandaag de grootste provincie van China, Xinjiang, verlaten en de volgende provincie, Gansu, ingereden. Het grootste merkbare verschil was dat de weg weer een stuk slechter werd, met name door de vele werkzaamheden veroorzaakt door de slijtage van het vele vrachtverkeer op deze route. Opvallend is hoeveel er over de weg getransporteerd wordt in China. Ze zijn wel efficient (dat is toch een compliment) als je ziet hoeveel zij op één vrachtwagen kunnen vervoeren. Onderweg zijn we gestopt voor een Duitse fietser, om hem wat bij te voeren en verhalen uit te wisselen. Hij heeft het helemaal zwaar met de sterke wind in deze regio. Ook vandaag zijn we weer om 9.00 uur vertrokken en waren we om 16.00 uur ingecheckt in ons hotel en dan zijn we alleen even gestopt onderweg om van chauffeur te wisselen. Tussen Hami en Dunhuang zijn we verder geen plaatsen tegengekomen. We voelen ons hier tussen de zandduinen dus echt wel in de middle of nowhere, ondanks de twee moderne winkelstraten en neonverlichting in het centrum van de stad.

  Today we left Xinjiang, China’s biggest province, and entered Gansu, the next province. The first difference we noticed were the roads that were in a worse condition, mainly caused by the heavy traffic and all the repair work due to that. We’re surprised about how much is being transported by road in China. But they’re efficient, that’s for sure (that’s a compliment), if you see how much they pack on one single truck. On our way we stopped to chat and exchange stories with a German on a bicycle. It’s quite hard for him to bike in this region with the hard winds. Today we left again at 9:00 and arrived at our hotel at 16:00, even though we had only stopped to change drivers. Between Hami and Dunhuang we didn’t pass by other villages. This makes us really feel in the middle of nowhere between all those sand dunes, despite the modern shopping streets with neon lighting down town.

Hami (CHN), 28 juli 2010
Etappe 55, 426 km N 42˚49.539 O 93˚31.327, Hoogte 766m

  De volgende stop op de Zijderoute is Hami, ookwel Kumul genoemd door de Oeigoeren. Om deze woestijnoase (inmiddels woestijnstad) te bereiken moet je ruim 400 km afleggen door een  heuvelachtig woestijngebied. Hami is vooral bekend om zijn meloenen zoals Turpan bekend staat om zijn druiven en Kuqa bekend staat om zijn geroosterde duivenvlees. We hebben dan ook erg genoten van zowel een watermeloen als een suikermeloen. Langs de Zijderoute hebben we inmiddels al heel wat watermeloenen gezien en gegeten, maar hier in China zijn ze ovaal in plaats van rond! Ondanks de goed geasfalteerde wegen vandaag, hadden we toch nog twee uitdagingen op de (snel)weg: zeer harde wind(vlagen) en onverwachtse tegenliggers.

  Our next stop on the Silk Road is Hami, also known as Kumul by the Uyghur. To reach this oasis in the desert (actually it’s a city by now), we had to drive 400km through a hilly desert. Hami is especially known for its melons. So of course we tried both a watermelon and a honeydew. We’ve had quite a lot of watermelon along the Silk Road, and we figured out the one in China is oval rather than round! Despite the paved highway, we had two challenges today: very strong wind and unexpected traffic coming up towards us.

Turpan (CHN), 27 juli 2010

  Ondanks de bewolking of misschien wel juist door de bewolking was het een zeer warme dag. Net zoals onze woestijnetappe in Oezbekistan hebben we ons schema op de temperatuur aangepast. Dus ’s ochtends vroeg op pad naar de Jiaohe ruine, even buiten Turpan. Deze oude stad is tijdens de Han-dynastie gebouwd en er woonden zo’n 6500 mensen. Het is één van de grootste en best bewaarde oude steden/ruines. We hebben er dan ook een paar uur over gedaan om het hele plateau te verkennen.  Daarna door naar de Emin minaret, die op bijna elke afbeelding van Turpan staat. Voor deze regio is deze stenen minaret (in plaats van leem) uit de tijd van de Zijderoute uniek, al helemaal door de 15 verschillende motieven. Voor ons (die al enige minaretten hebben gezien tijdens deze reis) was het niet heel bijzonder. Sterker nog we zijn nu wel toe aan iets anders...tempels bijvoorbeeld! Leuker was dat we daarna bij een lokale boer druiven hebben gekocht. We hadden het inmiddels alweer erg warm gekregen, zodat we besloten tot het avondeten binnen te blijven. Benny heeft ons ook deze avond meegenomen naar een één of ander Chinees restaurant waar we ditmaal een heerlijke soep met groenten en rundvlees (de restaurants met hondenvlees hebben we maar overgeslagen) hebben gegeten. Het zweet droop ondertussen alweer van ons gezicht, dus hebben onderweg naar het hotel enige verkoeling gezocht door nog een heerlijke ‘Sunday’ te halen bij een Chinese MacDonalds.

  Despite the locals or maybe just because of the locals, it was a very warm day today. Similarly to our trip through the desert in Uzbekistan, we adapted our schedule to the temperatures. So we left early in the morning to see the Jiaohe ruins just outside Turpan. This old city was built during the Han-dynasty and inhabited about 6500 people. It’s one of the best built and conserved (ruined) cities. It took us several hours to explore the whole plateau. After that, we went to the Emin minaret which is shown on almost every postcard in Turpan. For this region, this minaret from the Silk Road period is quite unique, since it’s built out of stones (instead of mud) and consists of 15 different patterns. To us (who have seen so many minarets till now) this one wasn’t too spectacular. In fact, we’re looking forward to seeing something different at last... temples for example! Later on we enjoyed more buying grapes at a local farmer. By that time, it had gotten so hot that we decided to have dinner inside. Benny took us to a great Chinese restaurant where we had delicious soup with vegetables and beef (we skipped the restaurants where they serve dog meat). We were sweating so much that we decided to have a delicious ‘Sunday’ at the Chinese Mc Donalds.

Turpan (CHN), 26 juli 2010
Etappe 54, 700 km N 42˚56.736 O 89˚10.594, Hoogte 28m

  Onze tweede en hopelijk laatste lange etappe. We hebben weer de hele dag nodig gehad om deze etappe te volbrengen. Wederom veel last van wegopbrekingen en de warmte (rond de veertig graden in de auto!). Volgens mij hebben we het al eerder gezegd, maar degene die na ons deze reis gaan maken kunnen dan genieten van nieuwe asfaltwegen van Europa tot en met China en kunnen dan gewoon met een Volkswagen met airco komen! Helaas nu nog niet en om onderweg te kunnen lunchen in Korla was het helemaal een drama. Opgelucht reed ik na deze lunchstop in een airco shoppingmall (!) midden in de woestijn een vierbaanse glad geasfalteerde vierbaansweg op, maar dan blijkt dat je daar maar 60km per uur mag rijden !! Wij gebrijpen die Chinesen echt nog niet. De laatste etappe ging door een rotsachtig en bergachtig landschap, vanwaar we afdaalden naar Turpen; één van de laagste plaatsen ter wereld (150 m onder zeeniveau) en één van de warmste plaatsen ter wereld. Toen we om 21.30 aankwamen, was de temperatuur nog boven de 40 graden celcius! Benny heeft weer een prima hotel en vervolgens een redelijk dumpling restaurant uitgezocht, zodat we met een volle maag en in een warme hotelkamer (ondanks de airco) konden gaan slapen. Misschien dat wij morgen ook wel ons bed op het dak zetten, zoals de meeste mensen hier in Turpan doen ...

  Our second and hopefully last long stage. It took us the whole day to finish this stage. And again, there were lots of potholes and an enormous heat (around 40°C in our car!). I think we already said this, the ones who will go on this trip after us, will be able to drive on neat tarmac roads from Europe to China and will just be able to travel with a regular Volkswagen with air-conditioning! Unfortunately that’s not the case yet, and having lunch in Korla was even more of a tragedy. Relieved after having lunch in an air-conditioned shopping mall, I drove on a perfectly paved road with 4 lanes in the middle of the desert. But it turns out that the maximum speed is only 60 km/h!! We really don’t understand the Chinese yet. The last stage brought us through a rocky and mountainous landscape after which we descended to Turpen; one of the lowest towns on earth (it’s 150m below sea level!) and also one of the hottest. When we arrived there at 21:30, the temperature was still above 40°C! Benny had managed to arrange a good hotel again and found a pretty good restaurants where they serve dumplings. So we could finally go to bed with a full stomach in a warm hotel room (even though they had air-conditioning). Maybe we’ll move our beds and sleep on a roof tomorrow, like most people do here in Turpan...