Max en Eveline op weg

Tash Rabat (KG), 18 juli 2010

Ondanks dat we weer lekker in ons eigen bedje lagen en Max eindelijk zijn benen weer eens kon strekken, het pikke donker was en het heel stil was, op de waakzame actviteiten van de honden na dan, konden we beide niet goed slapen. We konden echter lekker lang blijven liggen, want vandaag hoeven we niks. Alleen een beetje de auto ordenen en ons mentaal voorbereiden op China. Toen we heel relaxed aan ons ontbijt zaten kwam er een Belgische toerist aan lopen en met hem hebben we uitgebreid over onze reis gepraat aangezien hij volgend jaar samen met zijn broer een vergelijkbare reis gaat maken. Twee van de lokale honden (moeder en dochter) zijn inmiddels onze waakhonden geworden en zijn dan ook de hele dag bij ons gebleven. Verder was het vandaag minder warm en heeft het zelfs even geregend en geonweerd. Gelukkig niet lang, want wij kunnen natuurlijk alleen in de auto of tent schuilen. Het was daardoor wel een stuk rustiger met lokale dagjesmensen, waardoor wij een heerlijk rustig dagje hebben gehad. Tot nu dan, net nu we bijna naar bed willen gaan, zijn er drie 4x4 Lada’s met familie’s gearriveerd en beginnen met het opbouwen van een tent en een kampvuur. Benieuwd hoe rustig dat blijft, want een groot deel van de bevolking heeft wel één probleem...  nl. het Vodkaprobleem.
Wij hebben enorm genoten van Kirgizie en weten bijna wel zeker dat we hier gaan terugkomen en contact houden met het weeshuis. Het is vooral een echte aanrader voor natuurliefhebbers! Zoals Urmat zou zeggen in Zwitserland zie je overal mensen met stokken in de bergen, in plaats van de dieren en ligt er overal asfalt tot aan elk bergrestaurant. Hier kan je in alle rust van de natuur genieten en veel dieren zien,of zoals de Belg ons vanochtend vertelde zonder skiliften kan je hier ook fantastisch skieen!  
We kijken nu toch ook wel uit naar China: een nieuwe uitdaging, met gids,waar we vermoedelijk nog zoveel moois gaan zien en waar mijn broer met vrienden ons vanaf Xi’an komt vergezellen. Maar nu eerst op tijd naar bed en morgen vroeg uit de daktent voor een hele bijzonder grensovergang: de Torugart Pass op 3760 meter!